Πριν σε γνωρίσω ήμουν o Stan και ο Ρουβας μαζίΜα εσύ μ εκανες μιγμα καρρά τερζηΞερίζωσες απ’την καρδιά μου όλη τη χαρά
Τι έπαθα ξαφνικά έχω αρρωστήσειΣε είδα με μια μάτια και έχω ποιά κολλήσειΣε βλέπω και φαντάζομαι στα χείλη σου να λιώνω
Αν θα θέλες να κάνειςακόμα πιο πολλά, Μα ο χρόνος τρέχει τόσοΠου απλά σε προσπερνά.Και αν ψάχνεις την αγάπη, Μα αυτή δε σ’ έχει βρει
Γι’ ό,τι έζησα, ποτέ δε μετανιώνω, γι’ ό,τι αγάπησα, συγγνώμη δε ζητώ, γι’ όσα θέλω, την ψυχή μου απογειώνωκαι γι’ όσα μου `δωσες, εγώ σ’ ευχαριστώ.
μόνο τα άνθη αγαπούν αληθινάτην ελευθερίαγι’ αυτή μιλούν κρυφάστο αυτί του ανέμου
Κάπου μακριά, σκέφτομαι πως θα ‘σαιάδεια αγκαλιά, μα μη λυπάσαιΣτη μοναξιά, μια παλιά εικόνακάθε στιγμή, θα ζει αιώνια
Με κοιτάζεις με δυο μάτια που ανάβουνε φωτιέςτην καρδιά μου την χτυπάνεκεραυνοί και αστραπές.
Μη μου ζητάς να φύγωμες στα μεσάνυχτανα πάρω πάλι σβάρνατα ξενυχτάδικα
Θυμάμαι απ’ τη πρώτη μας στιγμή αισθάνθηκα πως ήσουνα εσύΈρωτας πολύ μεγάλος σαν να μην υπήρξε άλλοςΛες και μαζί σου είχα γεννηθεί...
Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μουΓιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μουκαι το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Πήγα στο θεό μια νύχτα τύφλα στο ποτόΚαι με δάκρυα στα μάτια του'πα τό και τοΤου'πα ότι με σκοτώνει που δεν μ'αγαπάς
Έπαιρνες ότι έδινακι εγώ τα μάτια έκλεινακαι μόνο από τα λόγια σουείχα χορτάσειπόσο με τλαιπώρησεςκι όμως αδιαφόρησες
Κάθε φορά που σε κοιτώθέλω να σου πω όσα δεν είπαπως παραδόθηκα εγώσ' αυτό το χωρισμό
Το εγώ σου και το πείσμα σου δε θέλεις να τ’ αφήσειςΝομίζεις είσαι δυνατός και ζόρικα λυγίζειςΚορώνα στο κεφάλι σου με είχες μη μιλήσεις
Όταν νυχτώνει και νιώθεις μόνηθα είμαι εκείΝα μη σε νοιάζει, όταν βραδιάζειθα είμαι εκείΜες στο μυαλό σου, χάδι δικό σουγια μια ζωή
Εχω αντιρρηση να προσπαθησω γνωμη ν'αλλαξειςγεγονοτα οπως πρώτα ψυχραιμα να κοιταξειςΔιχως κατι να σε δενει πλεον αλλο μαζί της
